Pokazywanie postów oznaczonych etykietą cheat. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą cheat. Pokaż wszystkie posty

Swiv jest wertykalną strzelanką dla 1 lub 2 graczy wydaną przez Storm w 1991 roku, a wyprodukowaną przez Random Access. Jest to również kontynuacja gry Silk Worm o które już jakiś czas temu pisałem jak i porównywałem jej 2 wersje (Pegasusowa oraz Amigowa). W odróżnieniu od swojej poprzedniczki teraz zamiast lecieć nieustannie w prawo lecimy do góry ekranu, przeciwnicy których napotykamy na swojej drodze są dość podobni pod względem działania jak i wyglądu (biorąc oczywiście pod uwagę fakt, że jest zmieniona perspektywa :))


Swiv od swojej poprzedniczki jest dużo ładniejszą grą, ale również mam wrażenie że za razem mocno trudniejszą grą. Przeciwników jest więcej na ekranie i więcej strzałów oddają, bossów trzeba bić dłużej, ale za to nie ma już czarnych ekranów ładowania kolejnej planszy, tylko po zabiciu bossa lecimy dalej (a przynajmniej do momentu gdzie udało mi się dojść tak było :)), gra doczytuje się po prostu w trakcie rozgrywki, przez co czasem moglibyśmy polecieć już troszkę dalej, ale trzyma nas ładowanie, co w żaden sposób nie przeszkadza w grze i jest myślę, bardzo fajnym rozwiązaniem.

Kody i kodziki
W trakcie gry użyj pauzy P, a następnie wpisz: NCC-1701 (ważne są duże litery), wpisaną kombinację zatwierdź za pomocą ENTERa, ekran powinien błysnąć na niebiesko; od tego momentu masz nieskończoną ilość żyć, a przyciskami F1-F6 możesz zmieniać broń.



Pegasusowa wersja gry Battletoads to jedna z moich najbardziej lubianych jak i znienawidzonych gier z dzieciństwa. Lubianych ze względu na oprawę muzyczną i graficzną jak i strasznie wciągający gameplay, który nie pozwalał oderwać się od konsolki przez wiele godzin. Znienawidzona z powodu absurdalnego poziomu trudności rosnącego wręcz geometrycznie, co nie zmienia faktu, że gra była niesamowicie grywalna i dawała mi sporo radości. Dodatkowo umożliwiała współpracę z drugim graczem i oferowała bardzo zróżnicowane poziomy, prawie w każdym grało się inaczej.
Nadszedł rok 2017, odświeżona Amiga 500 śmiga jak szalona, a w moich dyskietkowych zbiorach odnalazłem dwie 3,5 calowe nośniki z grą Battletodas na Amigę, jakieś było moje szczęście odnaleźć ulubioną grę z dzieciństwa na jednym z lepszych sprzętów retro... niestety szczęście nie trwało zbyt długo, brak obsługi 2 przycisków w grze Battletoads na Amigę niszczy całkowicie grywalność tej gry, nawet pięknie animowane intro i dobrze znana muzyka nie ratuje tej produkcji, kiedy sterowanie leży i kwiczy :( Zresztą sami zobaczcie:


Po nagraniu tego materiału sprawdziłem jeszcze raz tą grę z podpiętym 2-przyciskowym joystickiem i niestety dalej aby podskoczyć postacią należy nacisnąć naraz fire+góra, co w przypadku operowaniem joystickiem może powodować i powoduje to, iż nasza postać podskakuje w najmniej odpowiednim momencie.

Sama seria Battletoads jest multiplatformą obejmującą platformy takie jak: Amiga, Amiga CD32, automaty (arcade machines), NES, pegasus, GameBoy, GameBoy Advanced, Sega Genesis, Sega GameGear. Za stworzenie tej marki odpowiedzialna jest firma: Rare Ltd.

Moim ulubionym etapem w Battletoads jest 3 plansza tj. wyścig z przeszkodami:


Werdykt:
poniżej moje małe zestawienie obu gier w kilku kategoriach:

Porównanie grafiki: po lewej Amiga, po prawej Pegasus



Bezsprzecznie intro do Amigowej wersji gry jest zdecydowanie lepsze niż ubogie intro na Pegasusie, ale jeżeli chodzi o wygląda plansz to Amigowa wersja i Pegasusowa są bardzo podobne (no dobra modele postaci są słabiej wykonane na Pegasusie, ale na Amidze np. widoczność jest dużo gorsza niż w przypadku Pegasusa - np. w miejscu walki z latającymi świniami, tła na bardzo zbliżonym poziomie). Pod względem muzycznym niby Amigowa wersja wypada lepiej, ale znowu tylko w intro i menu, bo już ingame w przypadku Amigi mamy do wyboru albo efekty dźwiękowe, albo muzykę, w przypadku wersji Pegasusowej muzyka cały czas sobie w tle gra, więc osobiście dla mnie na plus wersja Pegasusowa.
Idąc dalej Amigowa wersja ma bardzo poważne niedociągnięcie (o którym dowiedziałem się dopiero z youtubowych gameplayów) - nie ma w niej mojej lubionej planszy, tj. wyścigu z przeszkodami, a dokładniej jest ona zupełnie inaczej wykonana i na czym innym polega, ogromny minus dla Amigi.
A na koniec najważniejsza sprawa: grywalność i tutaj ponownie wersja Pegasusowa wygrywa, gra obsługuje 2 przyciski, natomiast Amigowa tylko jeden z tego powodu trzeba wykonywać głupie akrobacje joystickowe które tylko niepotrzebnie tą trudną grę jeszcze bardziej utrudniają.


Finalny werdykt:
5/5

 2/5



Czas na oszukiwanie:
Kody i sztuczki znalazłem tylko dla wersji NESowej (dla pegasusowej też powinny działać):

W menu głównym przytrzymaj: dół+A+B i naciśnij start: dodatkowe 5 żyć

Aby mieć 3 więcej kontynuacji należy uruchomić grę dla 2 osób, jednego gracza poświecić i grać spokojnie do momentu wyczerpania żyć wtedy zamiast naciskać kontynuację dla obecnie granej postaci, naciśnij start na 2 padzie i graj drugą żabą, powtarzać na przemiennie :)




Venus the Flytrap to platformowa strzelanka w której wcielamy się w pojazd likwidujący zbuntowane cyber-insekty. Cyber-insekty powstały w wyniku eksperymentów mających na celu odbudowanie zniszczonej przez przemysł i masową eksploatację Ziemię. Za stworzenie gry odpowiedzialne jest studio Gremlin Graphics, a sama gra powstała w roku 1990.

Sama w sobie gra jest zwykłą, nie skomplikowaną strzelanką z bardzo ładną oprawą graficzną i dźwiękową. Na dłuższą metę może wydawać się dość nużąca, ponieważ nie ma w niej bardzo dynamicznej i szybkiej akcji, a jedynie dość powolne posuwanie się do przodu po planszach. W grze dostępnych mamy łącznie 10 światów podzielonych na 5 aren każda, między światami odwiedzamy misje bonusowe. Z gamingowego punktu widzenia brakuje mi w tej grze pojedynków z bossami na zakończenie każdego świata. Ponoć w grze znajdują się również 20 ukryte drzwi do ukrytych pokoi - mi nie udało się takowych znaleźć (ale też jakoś specjalnie ich nie szukałem :P ).


Sterowanie:
W menu głównym możemy wykonać 3 czynności:
- wybrać ilość graczy (grających na przemiennie): prawo lub lewo na joysticku
- dodać kredytów (bez kredytów nie można wystartować gry, dla 2 graczy minimum 2 kredyty): góra na joysticku
- spacja: wpisywanie kodu do poszczególnych światów
- po ustaleniu ilości graczy i kredytów: fire, start gry

W trakcie grania mamy do dyspozycji poniższe możliwości:
- prawo lub lewo na joysticku: poruszanie się w prawo lub lewo
- fire na joysticku: strzelanie
- góra na joysticku: podskok (oczywiście kombinacja góra+prawo i góra+lewo daje skok w danym kierunku)
- dół na joysticku: podskok w przypadku odwróconej grawitacji
- trzymając wciśnięte fire+dół a następnie prawo lub lewo można wybierać dostępną broń
- F1-F6: wybór broni
- P: pauza (mi raz to zawiesiło grę :P)
- R: restart poziomu
- HELP: autodestrukcja (strata życia)


Kody
Kody do poziomów (spacja w menu głównym):
  1. Forbidden Forrest: brak kodu, świat początkowy
  2. The Frozen Wastes: MANTIDS
  3. Dead City: CICADAS
  4. Wood World: PSYLLIDS
  5. Caverns: PIERIDS
  6. Death Valley: SATYRID
  7. Creeping Swap: LYCAENID
  8. Tech world: PYRALID
  9. Translucent Plants: NOCTUID
  10. The Stygian Creek: brak kodu

Kody do oszukiwania :P
Aktywacja po wciśnięciu spacji w menu głównym:
  1. MERCURY: możliwość ciągłego latania
  2. PLUTO: nieskończona amunicja
  3. JUPITER: nieskończony czas
  4. SATURN: pokazuje wejścia do sekretnych pokoi
  5. MARS: dostęp do wszystkich broni
można użyć wszystkich dostępnych :)



Akira jest jednoosobową grą wydaną na Amigę i Amige CD32 w 1994 r. przez ICE (Deep Core, Fire Force, Gulp!, Total Carnage). Sama gra jest dość wierną adaptacją filmu (pod względem fabularnym). Film został wydany w 1988 r. (w Polsce oficjalna Polska filmu odbyła się w 2006 r. natomiast pierwsza emisja w dostępnej w Polsce telewizji odbyła się w 1996 na C+) na podstawie mangi wydawanej w latach 1982-1990. Cała gra w wersji obsługiwanej przez Amigę 500 mieści się na 3 dyskietkach i wymaga 1 MB Ramu.

Niestety gry tej nie jestem w stanie polecić nawet najbardziej hardcorowym fanom filmu Akira oraz mangi o tym samym tytule :(. 
Z jednej strony gra charakteryzuje się niezłą grafiką (pod tym względem poziomy nie są równe, pierwsze miejsce pod względem wyglądu zajmują pierwsze plansze, potem bywa różnie - np. plansza w kanałach ściekowych jest bardzo brzydka), dobrym udźwiękowieniem, wiernością z filmem oraz różnorodnością poziomów, ale z drugiej strony charakteryzuje się niestety też absurdalnym poziomem trudności, który w dużej mierze wynika ze złego zaprogramowania sterowania postaciami.

Smuteczek mnie ogarnia, bo mogła być to jedna z lepszych gier na Amigę, a niestety jest jedną z gorszych w które grałem :(

Kody, bo bez nich granie w Akirę nie ma żadnego sensu:

LETS RIDE - Kaneda ucieka przed policją na motorze
CAPTURED - Tetsuo próbuje wydostać się z kompleksu badawczego (strzelanka, labirynt, platformówka w jednym)
TEDDYBEAR - jak wyżej
CASTLES - jak wyżej
IT STINKS - Kaneda przedziera się przez kanalizację (strzelanka, platformówka)
FLYINGBIKE - ucieczka maszyną latającą (shooter)
ESCAPE - jak wyżej
BIG BLOB - finałowa walka



W moje lepkie rączki trafiła tym razem dyskietka z grą Silkworm na Amigę, dodatkowo tą samą grę posiadam w wersji Pegasusowej na składance 198 in 1, co oznacza tyle, że nie było innego wyjścia jak porównać te dwie produkcje :). Oczywiście prócz tych dwóch wymienionych maszyn gra pojawiła się również na: Amstradzie, Commodore 64, Atari ST, ZX Spectrum oraz oczywiście na automatach.

Silkworm samo w sobie jest strzelanką w której lecimy w prawą stronę ekranu niszcząc wszystko co napotkamy na swojej drodze, aby było ciekawiej w grę można (a nawet moim zdaniem trzeba) grać w 2 osoby. Wtedy jeden z graczy wciela się w operatora śmigłowca bojowego, a drugi w operatora jeepa i tak w pięknej kooperacji przebijacie się przez napotkanych wrogów. Aby było śmieszniej Silkworm w tłumaczeniu oznacza: jedwabnik :P A aby było ciekawiej Silkworm jest, można powiedzieć, pierwszą częścią gry SWIV, w której podobnie jak w opisywanej grze mamy do wyboru walkę za pomocą śmigłowca lub jeepa, ale już poruszamy się zamiast w prawo na ekranie to do góry.



Amiga Pegasus/NES
rok wydania 1989 1990
wydawca virgin games american sammy
grafika lepsza gorsza
muzyka lepsza gorsza
autofire szybsze wolniejsze
poziom trudności niższy wyższy
obsługa 2 przycisków nie tak
wygląd bossów gorzej lepiej





Czas na kody:
Niestety znalazłem tylko na Amigę, wersja NESowa/Pegasusowa nie ma kodów lub nie umie ich znaleźć :)

W menu opcji wpisz: scrap 28 co uaktywni ułatwienia tj. nieskończona ilość żyć. Klawisze od 0 do 9 zmieniają poziom gry. We wcześniejszych wersjach gry cheat mode uaktywniała kombinacja: Help+Fire, wduszona w opcjach, jeżeli pojawił się komunikat: "Congratulations!, you have found the cheat mode... unfortunately it has been ZZAPPED" wtedy należy przejść do menu ustawienia sterowania i wdusić F10 i wpisać scrap 28 i dopiero wtedy uruchomić grę.





W momencie kiedy odkryłem, że na moich starych dyskietkach do Amigi zachowała się gra z Latającym Cyrkiem Montego Pythona (wydana w 1990 przez Virgin Games, a stworzona przez Core Design), byłem zachwycony i nie mogłem powstrzymać się od rozpoczęcia gry. Niestety zachwyt nie trwał zbyt długo, co prawda graficznie i dźwiękowo gra jak najbardziej jest w klimacie latającego cyrku jak i całej twórczości tej brytyjskiej grupy komików, ale gameplay jest po prostu tragiczny i absurdalnie trudny :( i z tego też powodu nie byłem w stanie czerpać przyjemności z grania, nawet nie chciało mi się już kodów wpisywać.


Może kiedyś, kiedy będę miał jeszcze więcej czasu wrócę do tej produkcji i skorzystam z poniższych kodów, ale póki co mało co jest w stanie przekonać mnie do ponownego zmierzenia się z tą grą, chociaż coś w niewytłumaczalny dla mnie sposób mnie do niej ciągnie, sam nie wiem co, może jednak ta spora ilość nawiązań do produkcji filmowych i telewizyjnych spod znaku Montego Pyhona ?


Kody:
W tej grze nawet oszukiwanie musi być utrudnione, ponieważ aby móc rozpocząć oszukiwanie gry, trzeba w nią najpierw pograć na tyle długo, aby móc wpisać się w Hi-Score, ale jak już się nam uda to jako nazwę gracza wpisujemy: SEMPRINI i dzięki temu otrzymujemy nowe możliwości tj. np. wybór poziomów (jak pisałem wcześniej - nie testowałem tego, więc na dzień dzisiejszy nie wiem czy działa i jak działa ten kod, ale jak by ktoś chciał sprawdzić to zapraszam do komentarzy z informacją :) )

Tematyka steampunku zawsze wydaje mi się interesująca, bo czyż nie interesującym byłoby zobaczyć kiedyś świat w którym cała elektronika jest zastąpiona urządzeniami mechanicznymi ? Gdzie stężenie przekładni i zębatek na metr kwadratowy przekracza wszystkie pojmowane przez nas granice. Z drugiej strony świat ten będzie pełny pary i dymu ze spalania węgla... (oh wait! :P).

Tak czy inaczej w grze The Chaos Engine mamy okazję wcielić się w jednego z 6 najemników których zadaniem jest wzbogacenie się na skutek pokonywania hord maszkar i ewentualnie tytułowej maszyny chaosu którą stworzył Baron Fortesque. Maszyna ta natomiast wymknęła się spod kontroli i przemieniła prawie całą populację Wiktoriańskiej Anglii w maszyny-potwory.

Gra została wydana w 1993 roku i pojawiła się na takich maszynach jak: Amiga, Atari ST, Amiga CD32, PC MS-DOS, RISC OS, Sega Mega Drive, Super NES; oraz na systemy: Mobile phone, Windows, OS X, Linux.


W grze do wyboru mamy 6 bohaterów oraz możliwość wyboru między trybem dla jednego jak i 2 graczy. Bez względu na nasz wybór w trakcie gry na planszy zawsze będzie 2 bohaterów który wspomagają swoje działania (w opcji dla jednego gracza drugi bohater będzie sterowany przez komputer, a w przypadku opcji dla dwóch graczy oczywiście przez drugiego gracza :))

Każda z postaci do wyboru ma różne atrybuty i umiejętności. Atrybuty takie jak: SKILL (rączka), STAMINA (serce), SPEED (skrzydełko), WISDOM (głowa) mogą być rozbudowywane za kasę zdobytą na mapie, ale tylko do maksymalnego poziomu który posiada dany bohater.
  • Skill: prawdopodobnie najważniejszy atrybut od niego zależą wszystkie inne atrybuty, określa również kiedy bonusy i inne specjalne umiejętności będą dostępne.
  • Stamina: czyli ilość życia
  • Speed: szybkość poruszania się postaci
  • Wisdom: inteligencja postaci, ma zastosowanie tylko dla postaci sterowanych przez komputer i określa umiejętności komputera do grania
Klawiszologia
kierunki na joysticku: kierunek poruszania się/patrzenia
fire: oddanie strzału
przytrzymanie fire przez 2 sekundy: użycie specjalnej zdolności (pod warunkiem posiadania pasków specjalnej mocy :P)
lewy lub prawy shift: zmiana specjalnej zdolności dla gracza 1 lub 2 (pod warunkiem posiadania więcej niż jednego)
spacja: w trybie dla 1 gracza podmiana specjalnej zdolności z graczem numer 2






Motörhead z 1992 jest stworzoną przez Kaitsu Software i wydaną przez Virgin Games grą typu: bijatyka chodzona w której wcielamy się w Lemmego Kilmistera, a naszym zadaniem jest skompletować zespół i zagrać koncert.

Gra podzielona jest na 6 etapów, a każdy etap oddziela misja bonusowa :)
  1. The Rapland, czyli miasto hiphopowców zakończone bonusem w postaci chlania browarów na czas
  2. Nashville, miasto opanowane przez rednecków i miłośników country. Etap zakończony wyrywaniem groupie na postoju taksówek.
  3. Karaokeville, czyli miejscówka opanowana przez fanów karaoke, najczęściej skośnookich i w garniturach :). Etap zakończony kradzieżom sushi w barze.
  4. w Scrapyard natomiast spotkamy punków. Etap zakończony demolowaniem hotelowego pokoju.
  5. Cathedral jest etapem w którym zalęgli się goci. Etap zakończony miażdżeniem kamieniami duchów.
  6. Rave on to etap opanowany przez fanów techno i rave, a sam etap kończy grę koncertem :)



Jak grać w Motörhead ?
Należy grać dobrze, kolejne pytanie.

A tak całkiem serio to sterowanie moim zdaniem jest dość słabe w tej grze (ciężko się porusza bohaterem), ale aby wam ułatwić, poniżej znajdziecie kompletną (mam nadzieję) klawiszologię:
Spacja: użycie magii (o tym później)
F1: pauza
F2: włącz/wyłącz dźwięk
kierunki na joysticku: poruszanie się postacią po ekranie
2 x lewo, 2 x prawo: bieg w lewo lub prawo
fire+góra: skok
fire+tył: akord na gitarze (pocisk), zużywa do 3 jednostek magii
fire+przód: atak
fire+dół: plucie, rzyganie etc. (pocisk)
bieg+fire: atak z dyńki

Power upy z zabitych przeciwników
logo motorhead: zwiększa poziom magii
monety: kasa, kasa, punkty, punkty
piwo: dodaje energii
słoiki z czymś zielonym: aktywuje bekanie (fire+dół)
butelka jack daniels: aktywuje plucie (ognisty pocisk, fire+dół)
muchy w trakcie jazdy: strata 100 punktów

Magia
Jak już wyżej wspominałem, do zwiększania paska magii (pociski w dolnym prawym rogu ekranu) należy zbierać logotypy Motörhead.


Za pomocą spacji aktywujemy demona z danego poziomu (w zależności jak mamy bardzo naładowany pasek magii).
Poziom 1: atrakcyjna laska odwraca uwagę przeciwników, których możemy bezkarnie okładać pięściami czy też gitarą.
Poziom 2: latający demon przypominający logo Motörhead, kradnący duże ilości energii przeciwnikom
Poziom 3: Podziemny demon niszczący wszytko na sali.

Dodatkowo paski magii zużywane są również na granie akordów na gitarze.


A gdyby tak trochę po oszukiwać ?
Nie ma sprawy, wystarczy że włączysz pauzę (F1), a następnie wpiszesz na klawiaturze: bomber i następnie naciśniesz ponownie F1.
Od tego momentu możesz używać klawiatury do oszukiwania i tak:
ESC: pominięcie poziomu
ENTER: dodanie poziomu magii
* na numpadzie: zniszczenie wszystkich przeciwników na ekranie (uwaga, nie wypadają z nich żadne przedmiotu w odróżnieniu od zabicia np. przez demona)




Spartan X 2 to chudzona bijatyka 2D wydana na rynek Japoński. Jest to też kontynuacja gry Spartan X (z 1984-1985) na świecie znanej jako Kung-Fu lub Kung-Fu Master. Jak ten tytuł wam dalej nic nie mówi, to może screenshot odświeży pamięć :)


Tak czy inaczej obie gry znajdziecie na kartridżu CoolBoy 198in1. Część pierwszą na pozycji 91  (opisanej jako Spartan X), a część drugą na pozycji 166 (opisaną jako Bruce Lee 2) obie warte ogrania.


Jak grać i jak oszukiwać ?

strzałka w górę: podskok (można też skakać do przodu i tyłu, wciskając naraz górę i kierunek)
strzałka w dół: kucnięcie
strzałki w prawo i lewo: poruszanie się w prawo i lewo
A: uderzenie pięścią
B: kopniak
Oczywiście można wykonywać również kopnięcia i uderzenia ze skoku i kucnięcia
start: pauza
select: nie używane w grze, jedynie w menu do wyboru poziomu trudności

start+strzałka w górę: pauza + odnowienie życia do pełnego paska (brak ograniczenia w ilości użyć).

Są jeszcze ciosy specjalne, których nie użyłem przez całą grę (nie wiedziałem w trakcie grania, że istnieją - głupi ja).

  1. kucnąć na 2 sekundy i nacisnąć A
  2. kucnąć na 2 sekundy i nacisnąć A+góra+prawo lub A+góra+lewo
  3. kucnąć na 2 sekundy i nacisnąć A jak przeciwnik prawie nas chwyta od tyłu


Gra Shadow of the Ninja znana jest też pod takimi tytułami jak: Kage oraz Blue Shadow. Na kartridżu CoolBoy 198 in 1 gra znajduje się pod nazwą Kage na pozycji 7. Wersja ta posiada animowane intro gry oraz animowany epilog, niestety z napisami po Japońsku.



I tak oto po około 6 godzinach, które musiałem rozdzielić na dwa dni grę Shadow of the Ninja mogę uznać za zakończoną. Co prawda aby ukończyć tą grę musiałem wspomóc się kodami na level oraz większą ilość kontynuacji, ale myślę, że spokojnie przy poświęceniu większej ilości czasu na trening można tą grę pokonać na standardowych 5 kontynuacjach.



Zresztą na tych właśnie 5 kontynuacjach udało mi się dojść do świata 4-1 gdzie gdybym przyłożył więcej uwagi to pewnie bym go również skończył. Prawdziwe schody dla mnie pojawiły się w mapie 4-2 która to jest bardzo zręcznościowa z dużą ilością trudnych skoków i ruchomych platform.
Musiałem zaliczać tą mapę wielokrotnie, aż udało mi się znaleźć schemat działania, podobnie było też z bossem świata 4, gdzie chciałem się już poddać, bo nie miałem pomysłu na niego, dodatkowo myślałem w pewnym momencie, że jest on po prostu zbugowany, bo nie ubywało mu życie po przemianie w gargulca, ale się w końcu udało.



Dalej było trudniej. Mapę 5-1 powtarzałem ponad 10 razy, dopiero po nauczeniu się jak unikać krabo-pająków oraz zapamiętaniu gdzie są pułapki i ile mam czasu udało się przejść tą mapę, po to aby trafić do mapy finałowej, którą powtarzałem chyba z 20, może 30 razy. Najwięcej problemu sprawiało mi na początku dobranie odpowiedniej broni do planszy, a następnie opracowaniu drogi przedzierania się do góry. Następnie walka z bossem która przy odrobinie refleksu w pierwszej części walki nie jest tak bardzo trudna, jak by się wydawało, natomiast po przemianie przeciwnika na kolor czerwony ponownie nie wiedziałem jak walczyć, a co najgorsze śmierć w walce z bossem powodował cofnięcie na początek mapy 5-2 a tym samym ponowne ryzykowne wspinanie się do góry.

Zapraszam do oglądania:

Wykorzystywane przyciski w grze:
Strzałka prawo/lewo : poruszanie się prawo/lewo, po przytrzymaniu bieg
Strzałka w górę: wchodzenie po drabinie oraz wchodzenie na platformy
Strzałka w dół: kucanie, schodzenie po drabinie
A: podskok, oraz przy kucnięciu zejście z platformy, a wisząc na platformie zeskok z niej
B: atak, po przytrzymaniu przez 6 sekund, błyskawica niszcząca wszystkich widocznych przeciwników (nie można zostać uderzonym w trakcie ładowania)
start: pauza, akceptacja wyborów w menu
select: w menu wybór ilości graczy oraz postać

Bronie itp.:
W grze możemy znaleźć 2 rodzaje broni do walki wręcz oraz 2 bronie miotane.
Do wali wręcz służy nam Katana która ma 3 etapy rozwoju (zasięg oraz szybkość walki) lub Kusarigama czyli sierp na łańcuchu. W przypadku drugiej broni oczywiście zasięg działania jest dużo większy, ale prędkość spada, dodatkowo zauważyłem, że czasem nawet jak powinniśmy trafić przeciwnika to go nie trafiamy (ale za to można bić do góry i pod kątem).

W przypadku broni miotanej mamy gwiazdki Shuriken (też z 3 etapami rozwoju) oraz granaty (których nie nauczyłem się rzucać, a jedynie upuszczać :P).

Rozwój mieczy oraz gwiazdek polega na zbieraniu pod rząd kolejnych mieczy.

Dodatkowo w skrzynkach z bronią, można znaleźć również mikstury życia (jedne dodają połowę życia drugie całe życie). Mikstury życia wypadają też z bardzo niewielkiej ilości przeciwników (chyba z 1-2 bossów lub mini bossów - nie do końca pamiętam już).

A teraz czas na kody :)
W menu wyboru ilości graczy, wybieramy czy chcemy grać w pojedynkę czy dwójkę za pomocą select, a następnie na padzie dla pierwszego gracza wbijamy kombinację jak poniżej:
A, A, A, A, B, B, B, B, A, B, A, B, A, B, A, B. jeżeli wszystko się udało usłyszymy dźwięk potwierdzający. Po usłyszeniu dźwięku musimy przytrzymać poniżej podane kombinacje jak w tabelce poniżej i zaakceptować za pomocą przycisku start na padzie numer 1.

Plansza Pad 1 Pad 2
1-2
B
1-3
A
1-4
A+B
2-1 B
2-2 B B
2-3 B A
3-1 B A+B
3-2 A
3-3 A B
4-1 A A
4-2 A A+B
4-3 A+B
5-1 A+B B
5-2 A+B A

Dodatkowo jeżeli do kombinacji dla pada nr. 2 dodamy również strzałkę w dół to otrzymamy w zależności od wersji gry: nieśmiertelność lub 9 kontynuacji (w wersji CoolBoy 198 in 1 otrzymujemy 9 kontynuacji zamiast standardowych 5)



Ponownie gram na kodach, tym razem w Summer Carnival '92: RECCA, czyli wertykalną strzelankę (samolocik leci sobie w górę i stara się niszczyć wszystko co pojawi się na planszy).

Gra znajduje się na kartridżu Cool Boy 198 in 1 na pozycji 163.
Sterowanie w grze:
strzałki: przemieszczanie się w danych kierunkach
A - strzelanie z broni dodatkowej (czerwone power upy)
B - strzelanie z broni podstawowej (niebieskie power upy)
select - zmiana prędkości poruszania się pojazdu
start - pauza
nie używanie przycisku B, powoduje ładowanie się kuli energii przed statkiem, która chroni statek przed małymi pociskami, oraz która można przyciskiem B zdetonować.

Każdy power up ma różne literki dające różne efekty, zebranie dwa razy tej samego power-upa daje poprawienie działania broni, np. zebranie niebieskiej literki B daje nam 2 wiązki dużych pocisków, zebranie kolejny raz niebieskiej litery B kiedy wiązki pocisków są aktywne powoduje dodanie kolejnej wiązki dużych pocisków.

Wyjaśnienie użycia kodu na końcu filmu.
Kod na nieskończoną ilość żyć: A+B+select+strzałka do góry, następnie w nowym menu naciskamy start nie puszczając poprzedniej kombinacji.




Poniżej link do mojego nowego filmiku w którym zdradzam tajniki oszukiwania w P.O.W.: Prisoners of War.

Gdzie znajdziecie tą grę ? Na kartridżu m.in. Cool Boy 198 in 1, pozycja 151.

Jak się steruje:
strzałka w górę: do góry
strzałka w dół: w dół
strzałka w lewo: w tył
strzałka w prawo: do przodu
select: nie działa
start: pauza
A: kopniak, wystrzał z karabinu
B: pięść, uderzenie kolbą karabinu, rzut granatem lub nożem
A+B: skok z kopniakiem

Jak się oszukuje ? W menu start naciskamy po kolei: A, B, B, góra, góra, dół, lewo, start. (20 zamiast 2 żyć)
Jeżeli straciliśmy wszystkie 20 żyć i chcemy kontynuować, to najpierw selectem zmieniamy w menu start ustawienie na Continue, a następnie naciskamy ponownie podaną powyżej kombinację.